Położony na wyniosłym wzgórzu Pogórza Strzyżowsko-Dynowskiego, zbudowany z ciosu kamiennego z wykorzystaniem naturalnych wychodni skalnych. Zachowany w postaci trwałej ruiny.
Zamek wzmiankowany po raz pierwszy w r. 1348, obecny wzniesiony k. XIV w. staraniem podkanclerzego Klemensa z Moskorzewa h. Pilawa. Kilkakrotnie rozbudowywany zmieniał właścicieli. Od ok. 1440 należał do Henryka Kamienieckiego (wnuka Klemensa) następnie jego synów. Gruntownie rozbudowany na pocz. XVI w. staraniem Mikołaja Kamienieckiego – hetmana koronnego (zm. 1515) i Marcina Kamienieckiego – hetmana polnego (zm. 1530). W 1530 zamek dolny (Niski) sprzedany Bonerom, następnie w posiadaniu Firlejów. Po 1560 zamek górny (Wysoki) w posiadaniu Sienieńskich, Stadnickich, a od 1601 Jana Skotnickiego. Od 1630 do 1730 cały zamek w rękach Firlejów, następnie rodziny Scipio del Campo i Jabłonowskich. Protokół lustracji zamku z 1786 r. świadczy o jego daleko posuniętym zniszczeniu. Na pocz. XIX w. zamek ponownie podzielony na dwie rodziny: Starowiejskich (zamek górny) i Fredrów a następnie Szeptyckich (zamek dolny). Obecnie własność Skarbu Państwa dzierżawiona przez osobę prywatną. Restaurowany od 1904 r., wg proj. arch. Jana Sas-Zubrzyckiego oraz kilkakrotnie w 2. poł. XX w. Obecnie w częściowo zrekonstruowanych pomieszczeniach zamku dolnego mieści się Muzeum Zamkowe, założone przez Andrzeja Kołdera z Krosna. Położony na wyniosłym wzgórzu Pogórza Strzyżowsko-Dynowskiego, zbudowany z ciosu kamiennego z wykorzystaniem naturalnych wychodni skalnych. Zachowany w postaci trwałej ruiny, składającej się z czterech członów usytuowanych wzdłuż osi wsch. – zach. Najstarszą część stanowi zamek górny (wysoki), usytuowany na kulminacji wzniesienia, obejmujący obszar nieregularnego pięcioboku. Zbudowany k. XIV w., pierwotnie z murem wokół małego trójkątnego dziedzińca i trójkondygnacyjną, dwuprzestrzenną wieżą mieszkalną zw. „Kamieniec”, z kaplicą Zwiastowania N.P. Marii (1397) na piętrze. XV/XVI w. dziedziniec przekształcono na sień i nadbudowano cały korpus o dwie kondygnacje, zwieńczone kondygnacją machikuł wspartą na kamiennych kroksztynach. Mury obwodowe (za wyjątkiem pd.) zachowane do wysokości kroksztynów podmachikułowych. Sklepienia zachowane w kondygnacji piwnic, w elewacji pn.-wsch. ostrołukowy portal k. XIV w. W 1. poł. XV w. zamek wzmocniony przedzamczem zachodnim (tzw. odrzykońskim), obejmującym obszar pięcioboku otoczonego murem kamiennym z prostokątną basztą w narożniku pd.-zach. (zachowaną do 1974). Na wsch. od zamku górnego, na nieco niższej terasie położony jest zamek dolny (niski) 2. poł. XV w., gruntownie przebudowany przez Bonerów po 1530. Zachowane fragmenty (częściowo rekonstruowane w l. 80-tych XX w.) tworzą nieregularny czworobok. W narożniku pd.-wsch. relikty dwukondygnacyjnego, renesansowego pałacu oraz kaplicy Męki Pańskiej (1543). Zamek dolny wzmocniony od wsch. rozległym przedzamczem wschodnim (tzw. korczyńskim), wzmiankowanym 1512, otoczonym murem obronnym z bramą od wsch. Zachowane fragmenty, częściowo rekonstruowane na przełomie XX i XXI w., tworzą nieregularny pięciobok od strony pn. wzmocniony głęboką fosą.
